با چاپ سه‌بعدی نانوذرات، امکان ساخت راکتور برای هم‌جوشی وجود دارد
تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۴۶۵۸۰
یکی از دانشجویان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) برای ساخت راکتور‌های فیوژن، به سراغ کامپوزیت‌های فلزی و سرامیک چاپ‌شده سه‌بعدی رفته است. این مواد با کارایی فوق‌العاده بالا برای بسیاری از بخش‌های صنعتی مهم هستند.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یکی از دانشجویان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) برای ساخت راکتور‌های فیوژن، به سراغ کامپوزیت‌های فلزی و سرامیک چاپ‌شده سه‌بعدی رفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
الکساندر اوبراین، دانشجوی دکتر MIT، در تلاش است تا از طریق تحقیقات در مورد تولید افزودنی‌ها برای کامپوزیت‌های فلزی و سرامیکی، نسل بعدی دستگاه‌های فیوژن را ارائه دهد.
تحقیقات فعلی اوبراین در بخش علوم هسته‌ای و مهندسی هسته‌ای (NSE) موسسه فناوری ماساچوست است که اقدام به توسعه و تولید مواد افزودنی برای راکتور‌های فیوژن کرده است که این کار از طریق بهره‌گیری از نانوذرات سرامیکی انجام می‌شود. او با استفاده از افزودنی، نانوذرات سرامیکی را در محل دقیقی در بدنه راکتور قرار داده است که این کار با استفاده از روش‌های مرسوم امکان‌پذیر نیست.
کامپوزیت‌های ماتریس سرامیکی برای آینده صنایع پیشرفته از جمله حمل و نقل هوایی و فضا در نظر گرفته می‌شوند. دو شرکت Safran و GE Aviation به‌طور قابل توجهی برای قطعات موتور جت روی این کامپوزیت‌ها سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
اوبراین می‌گوید: «طراحی دستگاه‌های فیوژن جدید به جایی رسیده است که مشخص شده، مواد فعلی پاسخگوی نیاز ما نیست و این مواد در دما و سطح تابش بالا چندان مقاوم نیستند. تولید افزودنی یکی از راهکار‌های پیشنهادی برای تولید نسل جدید این راکتور‌ها است.»
فلزات و سرامیک به خودی خود ممکن است امکان تحمل درجه حرارت بالا را نداشته باشند، اگرچه چنین کامپوزیت‌های ماتریس فلزی ده‌ها سال است که وجود دارند، اما آن‌ها برای استفاده در راکتور‌ها غیر عملی بوده‌اند، زیرا محدودیت‌هایی در تولید این راکتور‌ها وجود دارد.
وقتی سعی می‌کنید نانوذرات سرامیکی را در استخر مذاب فلز قرار دهید، آن‌ها به هر جهت که می‌خواهند می‌روند. اوبراین می‌گوید: «چاپ سه‌بعدی، اما می‌تواند ماجرا را تغییر دهد، تا جایی که اگر بخواهید این نانوذرات را در مناطق بسیار خاص قرار دهید، توانایی انجام این کار را دارید.»
نتایج کار اوبراین در دوره دکتری، منجر به فناوری شد که با استفاده از آن می‌توان یک کامپوزیت ماتریس فلزی تولید کرد که برای دستگاه‌های فیوژن ایده‌آل است.
کار اوبراین بر روی سوپر آلیاژ‌های نیکل مانند Inconel ۷۱۸ متمرکز است، که ساختار‌های بسیار قوی هستند، زیرا می‌توانند ضمن حفظ استحکام، در برابر دمای عملیاتی بالا نیز مقاومت داشته باشند.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: نانو مواد کامپوزیت ها راکتور ها سه بعدی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۴۶۵۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ضرر میلیونی بارسا با هت‌تریک بعدی لوا
به گزارش "ورزش سه"، باشگاه بارسلونا در صورت گلزنی مجدد لواندوفسکی و عبورش از 25 گل مجددا باید به بایرن 1.25 میلیون یورو پرداخت کند.
آمار گلزنی روبرت لواندوفسکی متوقف نمی‌شود. سه گلی که دیشب مقابل والنسیا به ثمر رساند، تعداد گل‌های او در این فصل را به 23 رساند، یعنی 10 گل کمتر از 33 گل فصل گذشته. مهاجم لهستانی در مجموع برای بارسا در این دو سال 56 گل به ثمر رسانده و تنها 4 گل تا مساوی شدن با رکورد 60 گل یوهان کرویف فاصله دارد.
اگر رکورد گلزنی لوا امسال از 25 بیشتر شود، بارسا را مجبور به پرداخت پاداش به بایرن مونیخ می‌کند. بارسا در تابستان 2022 با پرداخت 45 میلیون یورو ثابت به باشگاه آلمانی، علاوه بر متغیرهای 5 میلیونی، لوا را به خدمت گرفت. با 25 گل در هر فصل، بارسا باید 1.25 میلیون یورو به بایرن بدهد و ستاره لهستانی هنوز 5 بازی دیگر تا پایان فصل در پیش دارد.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت